വചനം

വചനം (1989)....ലെനിന്‍ രാജേന്ദ്രന്‍റെ ഒരു നല്ല ചിത്രം....ആള്‍ദൈവങ്ങള്‍ രണ്ടു തരത്തിലുണ്ട്, പിടിക്കപ്പെട്ടവരും പിടിക്കപ്പെടാത്തവരും. കേരളത്തില്‍ ആള്‍ദൈവങ്ങള്‍ ക്ലച്ചു പിടിക്കാന്‍ തുടങ്ങുന്ന കാലത്ത്, വലിയ വ്യവസായ സാമ്രാജ്യങ്ങള്‍ പടുത്തുയര്‍ത്താന്‍ തുടങ്ങുന്നതിന് മുന്‍പാണ് വചനം പുറത്ത് വരുന്നത്. അമൃതാനന്ദമയി, സായി ബാബ ലൈനിലുള്ള ആള്‍ദൈവ സംസ്കാരത്തില്‍ നിന്ന് അല്‍പ്പം വ്യത്യസ്തത പുലര്‍ത്തുന്ന ശാന്തിഗിരി ആശ്രമത്തെയാണ് ശാന്തിപുരം എന്ന പേരില്‍ ലെനിന്‍ ലക്ഷ്യം വച്ചിരിക്കുന്നത് എന്ന് തോന്നുന്നു. എങ്കിലും അമ്മ, ബാബ, ഗുരു തുടങ്ങി വിവിധ പേരുകളില്‍ അറിയപ്പെടുന്ന എല്ലാ തരത്തിലുള്ള മനുഷ്യദൈവങ്ങളെയും, അധികാര കേന്ദ്രങ്ങളുടെ തണലില്‍ തഴച്ചു വളരുന്ന അവരുടെ സെക്സ് ടൂറിസം കേന്ദ്രങ്ങളായ ആശ്രമങ്ങളെയും മാഫിയാ സംഘങ്ങളെയും വലിച്ചു കീറുന്നുണ്ട് ഈ ചിത്രം. 

വചനത്തിലെ ശാന്തനും നിഷ്കളങ്ക ഭാവമുള്ളവനുമായ വില്ലന്‍, ചാരുഹാസന്‍റെ മികച്ച വേഷങ്ങളില്‍ ഒന്നാണ്. ശാന്ത പ്രകൃതത്തിനിടയിലും അയാളുടെ കണ്ണുകളില്‍ നിഗൂഢതയുണ്ട്. വികലമായ ചേഷ്ടകളും കോമാളിത്തരങ്ങളും ഇല്ലാതെ ഇത്രയും നന്നായി ആത്മീയതയുടെ കച്ചവടക്കാരെയും അവരുടെ ആത്മ സംഘര്‍ഷങ്ങളെയും അവതരിപ്പിച്ച മറ്റൊരു ചിത്രം ഉണ്ടായിട്ടില്ല. ശക്തമായ വിമര്‍ശനങ്ങളും യുക്തി വിചാരങ്ങളും കുറെ ഉദ്ധരണികളും തിരുകിക്കയറ്റിയ പ്രഭുവിന്‍റെ മക്കള്‍ എന്ന സിനിമ ഒരു കലാസൃഷ്ടിയെന്ന നിലയില്‍ വികലമായിപ്പോയിരുന്നു. വചനത്തിന് ഉള്ളതും പ്രഭുവിന്‍റെ മക്കള്‍ക്ക് ഇല്ലാത്തതും ശക്തമായ തിരക്കഥയും അതിന്‍റെ ശക്തമായ സാക്ഷാത്കാരവുമാണ്.....ലെനിന്‍ രാജേന്ദ്രന്‍റെ വചനത്തില്‍ നിന്ന് രാജീവ് അഞ്ചലിന്‍റെ ഗുരു (1997) വിലേക്ക്  എത്തുമ്പോഴേക്കും കേരളം അതിന്‍റെ നവോത്ഥാനത്തില്‍ നിന്നുള്ള പുറകോട്ടു നടത്തം ആരംഭിച്ചിരുന്നു.....